Geboorte verhaal – Veerle

Geboorte reportage

Een geboorte is in de meeste gevallen niet te plannen en te voorspellen. Daarom bereid ik mij op alles en niks voor. Ik neem voldoende eten en drinken mee, extra kleding en zorg ervoor dat mijn apparatuur is opgeladen. Verder heb extra accu’s, sd kaarten en lenzen bij me. Dan is het moment daar om mee te gaan in de flow van de geboorte.

Vroeg in de ochtend kom ik thuis aan bij de aanstaande ouders. De bevalling is gestart! De mama zit heel rustig wat heen en weer te wiegen op de bank. Wanneer er een wee komt helpt het haar om tegendruk te krijgen in haar rug. Haar partner helpt haar waar kan. Er hangt een hele zachte en warme sfeer in huis. De kerstboom staat op, lampjes staan aan en hun twee huisdieren wandelen vrolijk rond.

De verloskundige komt langs om te kijken hoe de bevalling vordert en of er al meer ontsluiting is. We verwachten dat we na de controle richting het kraamhotel in Tilburg kunnen. Helaas komen we er na de controle achter dat de baby in het vruchtwater heeft gepoept. Op dit moment maakt de verloskundige de keuze om naar het ziekenhuis te gaan in verband met de risico’s die erbij komen kijken en ook omdat de ontsluiting na een aantal uur nog op 3 cm zit.

Naar het ziekenhuis

Alle spullen worden bij elkaar verzameld, klaar om naar het ETZ Tilburg te gaan. Onderweg richting de auto komen er nog een aantal weeën. Deze worden krachtig opgevangen en weg geademd.

Bij het ziekenhuis aangekomen gaan we naar de afdeling verloskunde. Hun eigen verloskundige van Lev is mee om de aanstaande ouders te instaleren en te informeren. Tussen door lopen we samen een rondje over de afdeling en overleg ik met haar wat verstandig is om te doen in deze situatie. Hier blijven of naar huis toe gaan.

Terug op de kamer bespreek ik het ook kort met de vader dat ik richting huis ga. We maken afspraken over hoe ze mij op de hoogte houden van de situatie. Ze kunnen wel even wat rust gebruiken en de situatie is nu heel rustig. Nadat er een controle is gedaan door de verloskundige van het ziekenhuis ga ik net als de vaste verloskundige naar huis toe. We spreken nog naar elkaar uit. Hè balen zeg! Was wel tof geweest als we deze bevalling ook samen konden gaan doen. Maar helaas!

Hoe vordert de bevalling

Af en toe krijg ik een update en vraag ik hoe het gaat. Ze hebben fijn even kunnen slapen en bij kunnen komen van al 36 intense uren. Inmiddels zit ze na met haar ontsluiting op 7cm. Ik heb ook fijn een paar uurtjes geslapen en goed gegeten.

Samen met mijn vriend zit ik thuis op de bank met een kopje thee, wachtend op een update en zeg tegen hem: ‘’Ik denk dat ik zo maar ga rijden. Ik zit hier niet op mijn gemak’’. Daarna stuur ik een berichtje naar de papa, dat ik het zelf een prettiger gevoel vind om dichter bij hun in de buurt te zijn. Het moment waarop ik het ziekenhuis inloop krijg ik een berichtje, het wordt een keizersnede, binnen 15 minuten!

Het wordt een keizersnede!

Op dit moment giert er van alles door mijn lichaam, gevoelens maar ook vragen. Hoe gaat het met de baby en de mama? Mag ik mee de OK op? Waarom wordt het zo direct en onverwacht een keizersnede? Oké, adem in adem uit! Even met beide benen op de grond. Ik kom boven aan bij de verloskamers en bel aan. Iedere seconde duurt dan lang. De deur van de afdeling gaat open. Na overleg en uitleg mag ik de afdeling op. Een fantastische verpleegkundige heeft overleg met de OK. Ik mag mee richting de OK. Wanneer het allemaal goed lijkt te gaan met de baby mag ik de operatiekamer op. De baby laat merken in de buik dat ze daar niet meer zo lekker zit. Daarom moeten ze nu over gaan op een keizersnede. Spannend! Dit heb ik nog niet eerder meegemaakt.

Onderweg naar de OK

Met het bed lopen/rennen we mee door de lege en verlaten gangen van het ziekenhuis. Ik krijg een blauw steriel pak aan, een mondkapje en een muts op. Op de gang kijk ik mee wat er allemaal gebeurt in de operatiekamer. Het welbekende blauwe doek wordt omhooggehaald. Ik weet nu, nu gaat het gebeuren. De baby kan ieder moment geboren worden. Mijn camera staat klaar, ik heb af en toe oogcontact met het personeel. Ik zie een knikje aan de andere kant van het blauwe doek, daarna volgt er een knikje richting mij. Yes!! Ik mag naar binnen toe.

Doordat ik een hele waardevolle les heb gehad over de gedragsregels in een operatiekamer weet ik wat ik ongeveer kan verwachten, wie welke functie heeft en het allerbelangrijkste: NIKS AANRAKEN! Alles moet steriel blijven.

Ik zoek mijn plek op, waar mag en kan ik staan om mooie foto’s maken. En dan, wordt daar een prachtig en gezond meisje geboren. Ze laat goed van zich horen! Wat een fijne rilling gaat er dan door mijn lichaam.

Wauw wat was dit bijzonder, echt weer een uniek geboorte verhaal!